Robert Glasper Experiment
21 Οκτωβρίου 201120:30 Κεντρική Σκηνή Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών
Πριν από δύο δεκαετίες, την εποχή που ο Τεξανός πιανίστας Ρόμπερτ Γκλάσπερήταν έφηβος ακόμα, η τότε χιπ-χοπ και η τζαζ είχαν κάποια ειδική σχέση, καθώς η πρώτη δανειζόταν αφειδώς ηχητική «πρώτη ύλη» (samples) από τη δεύτερη. Τα δύο είδη έχουν και σήμερα ισχυρούς, αμφίδρομους δεσμούς, όμως κάποτε στις προτιμήσεις και την έκφραση του Γκλάσπερ φάνταζαν αγάπες ασυμβίβαστες. Πεπρωμένο του; Να τις συμβιβάσει. Τις συνθέσεις των Monk και J. Dilla, που άκουγε τότε, τις παίζει πλέον ο ίδιος. Τους φαντάζεται να τον βλέπουν «από τους ουρανούς εκεί επάνω και να συζητούν» για τις διασκευές του.
Εμπνεύστηκε από την τεχνική του Ahmad Jamal αλλά επηρεάστηκε έντονα και από το ύφος των De La Soul. Ίνδαλμά του, ο Hancock: «Σε κάθε δίσκο μου έχω κι ένα κομμάτι του Herbie. Φαίνεται σαν να το κάνω σκόπιμα, αλλά δεν είναι έτσι. Πρέπει να το βάζω γιατί είναι το… λιπαντικό!» Τηρουμένων των αναλογιών, και ο Χάνκοκ δοκίμασε αντίστοιχες στυλιστικές συζεύξεις και μάλιστα σε όχι τόσο φιλικούς καιρούς για συμπλεύσεις μεταξύ τζαζ και ποπ.
Η προσέγγιση του Γκλάσπερ στο στόχο του έγινε με τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων ομάδων. Το τρίο του θεωρείται τυπικό των ακουστικών piano trios, τόσο ώστε να το συγκρίνουν (ως ισάξιο!) με τα αντίστοιχα των Moran, Charlap, Mehldau. Απεναντίας, το κουαρτέτο Experiment είναι ηλεκτρικό, πειραματικό, ρυθμικό. Κινείται σε πλαίσια R&B, φανκ, ποπ, bebop, ροκ, με λούπες, περίπλοκους ρυθμούς στα κρουστά, ηχητικά εφέ, τζαζ υβρίδια, ραπ, αυτοσχεδιασμούς, έως και στοιχεία από country ή swing του Χιούστον, της γενέτειράς του. Όμως, το χιπ-χοπ είναι κυρίαρχο, βάση και καμβάς δεκτικός σε οποιοδήποτε επίθεμα. Δύο σχήματα, δύο κόσμοι χωριστοί, μα όχι διαχωρισμένοι. Ήχοι που αλληλοσυμπληρώνονται κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Με πιάνο και Fender Rhodes, με σαξόφωνο περασμένο από vocoder, με ηλεκτρικό μπάσο, τύμπανα και φωνητικά, χτίζει ένα συναρπαστικό ηχητικό σύμπαν. Ενδεικτική η δισκογραφία του στην Blue Note. Πνεύμα «ανανέωσης της τζαζ για νεανικά ακροατήρια δίνοντάς τους κάτι από τη δική τους γενιά».
Εμπνεύστηκε από την τεχνική του Ahmad Jamal αλλά επηρεάστηκε έντονα και από το ύφος των De La Soul. Ίνδαλμά του, ο Hancock: «Σε κάθε δίσκο μου έχω κι ένα κομμάτι του Herbie. Φαίνεται σαν να το κάνω σκόπιμα, αλλά δεν είναι έτσι. Πρέπει να το βάζω γιατί είναι το… λιπαντικό!» Τηρουμένων των αναλογιών, και ο Χάνκοκ δοκίμασε αντίστοιχες στυλιστικές συζεύξεις και μάλιστα σε όχι τόσο φιλικούς καιρούς για συμπλεύσεις μεταξύ τζαζ και ποπ.
Η προσέγγιση του Γκλάσπερ στο στόχο του έγινε με τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων ομάδων. Το τρίο του θεωρείται τυπικό των ακουστικών piano trios, τόσο ώστε να το συγκρίνουν (ως ισάξιο!) με τα αντίστοιχα των Moran, Charlap, Mehldau. Απεναντίας, το κουαρτέτο Experiment είναι ηλεκτρικό, πειραματικό, ρυθμικό. Κινείται σε πλαίσια R&B, φανκ, ποπ, bebop, ροκ, με λούπες, περίπλοκους ρυθμούς στα κρουστά, ηχητικά εφέ, τζαζ υβρίδια, ραπ, αυτοσχεδιασμούς, έως και στοιχεία από country ή swing του Χιούστον, της γενέτειράς του. Όμως, το χιπ-χοπ είναι κυρίαρχο, βάση και καμβάς δεκτικός σε οποιοδήποτε επίθεμα. Δύο σχήματα, δύο κόσμοι χωριστοί, μα όχι διαχωρισμένοι. Ήχοι που αλληλοσυμπληρώνονται κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Με πιάνο και Fender Rhodes, με σαξόφωνο περασμένο από vocoder, με ηλεκτρικό μπάσο, τύμπανα και φωνητικά, χτίζει ένα συναρπαστικό ηχητικό σύμπαν. Ενδεικτική η δισκογραφία του στην Blue Note. Πνεύμα «ανανέωσης της τζαζ για νεανικά ακροατήρια δίνοντάς τους κάτι από τη δική τους γενιά».
Robert Glasper Experiment
Robert Glasper: πιάνο
Derrick Hodge: μπάσο
Mark Colenburg: ντραμς
DJ Jahi Sundance: dj
Robert Glasper: πιάνο
Derrick Hodge: μπάσο
Mark Colenburg: ντραμς
DJ Jahi Sundance: dj
No comments:
Post a Comment